Kategoria: Przedszkole

Od miesiąca przygotowywaliśmy się do wizyty w teatrze. Najpierw rozmawialiśmy o nim, poznawaliśmy nowe słownictwo, dowiadywaliśmy się co to jest scena, kurtyna, rekwizyt, scenografia… W sali organizowaliśmy teatrzyki kukiełkowe i zabawy parateatralne, wcielaliśmy się w aktorów, uczyliśmy się zasad zachowania w teatrze. Udało nam się zainteresować sztuką wszystkie przedszkolaki. Dlatego z wielką radością przyjęły wiadomość, że pojedziemy do Teatru Lubuskiego w Zielonej Górze na spektakl dla dzieci.

24 marca 2023 odbyła się nasza wycieczka. Wiele dzieci było w teatrze po raz pierwszy w życiu. Ubrani odświętnie pojechaliśmy szkolnym autobusem.

Przedstawienie pt. „Samolub” odbyło się na scenie kameralnej. Bohaterami byli Zosia i Maciek, rodzeństwo, które uwielbiało spędzać czas i bawić się w pięknym ogrodzie. Ogród pełen kwiatów, zieleni i ptaków był jednak własnością Olbrzyma. Kiedy Olbrzym zauważył obecność intruzów, wygonił dzieci, wybudował mur i wywiesił tabliczkę z zakazem wstępu. Zasmucone dzieci musiały znaleźć inne miejsce do zabawy, ale tęskniły za ogrodem. Po czasie Olbrzym zorientował się, że nieobecność dzieci wywołała zimę, zaszkodziła kwiatom, odsunęła ptaki, a piękny ogród stał się zimny i pusty. Zrozumiał, że jest samolubem, który nie dzieli się pięknem i dobrem z innymi. Zaprosił więc Zosię i Maćka, by znowu wrócili do ogrodu i wszyscy wspólnie mogli się nim cieszyć. To mądre przesłanie aktorzy wyśpiewali w piosence finałowej:

„Żeby fajnie żyć,
Samolubem nie można być…”

Choć scenografia spektaklu była dość surowa, ubarwiona tylko niezwykłymi światłami, bardzo zadziałała na wyobraźnię dzieci. Wiele trzeba było bowiem sobie „dopowiedzieć” w swojej głowie. Przedstawienie wywołało też różne emocje: od zachwytu, przez strach, do radości dobrego zakończenia. Spektakl był okazją do rozmów o tym, co się tam wydarzyło, oceny zachowania bohaterów i formułowania ważnych wniosków dotyczących swojego zachowania. I w końcu był tematem rysunków, które wyraziły wszystkie przeżycia.

Wszyscy osiągnęliśmy zamierzone cele. Dzieci były w teatrze, obejrzały sztukę, co wywołało  emocje i przemyślenia. Nauczycielki nauczyły dzieci czegoś, wspólnie z nimi uczestnicząc w innym niż zwykle przedszkolnym wydarzeniu. Wszyscy wiemy, że na długo to pozostanie w naszej pamięci. Nauczanie przez przeżywanie 🙂 

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: nauczycielki przedszkola

Już kilka dni wcześniej czuć było w naszym przedszkolu odmienną atmosferę. Cieplejsze promienie słońca, dłuższe dni, pojawiające się na drzewach pąki, pierwsze wiosenne kwiaty zapowiadały nam, że zbliża się wiosna. Rozmawialiśmy o wiosennym przebudzeniu, marcowej pogodzie i z upragnieniem czekaliśmy na nadejście zielonej pory roku.

21 marca 2023 obchodziliśmy pierwszy dzień wiosny. Od rana na dzieci czekały zagadki i zadania związane z jej zwiastunami: kwiatami, ptakami i pogodą. Przedszkolaki układały obrazki, przeliczały krokusy i hiacynty, szukały symboli wiosennej pogody.

W tradycyjnym przemarszu ulicami Zatonia z kolorowymi gaikami wzięły udział wszystkie przedszkolaki. Barwne bibułki wesoło furkotały na wietrze, a dzieci przeszły aż do zatońskiego  parku, by tam poszukać prawdziwych oznak wiosny. Zachwyciły się całym filetowym dywanem krokusów i kępkami przebiśniegów ukrytych w trawie. Niestety zatońskie bocianie gniazdo nadal było puste, ale wiosenne kwiatki zostały odnalezione. W drodze powrotnej do przedszkola, wszystkie przygotowane przez dzieci gaiki, pozostawały na płotach i furtkach mieszkańców Zatonia, by w ten sposób zakomunikować wszystkim, że wiosna już jest 🙂 

W przedszkolu czekała na dzieci prawdziwa niespodzianka. Przez chwilę wydawało się, że to najprawdziwsza Pani Wiosna przyszła właśnie do nas: w słomkowym kapeluszu z kwiatami, w żółtej jak słońce długiej spódnicy, barwnym pełnym radości stroju i z wielkim uśmiechem. Przywitała dzieci, które właśnie wróciły ze spaceru. Okazało się jednak, że była to pani Beata, mama naszej Wiktorii, która z Pani Wiosny przemieniła się w instruktorkę zumby i zaprosiła wszystkich do wiosennej zabawy przy muzyce. Wiosenna zumba dodała przedszkolakom jeszcze więcej radości i energii. Na zakończenie wspólnej zabawy konieczna była relaksacja i wyciszenie.

Pierwszy dzień wiosny, nasz Dzień Zielony, był bardzo udany. Pożegnaliśmy już saneczki i rękawiczki, i z ogromnym entuzjazmem przywitaliśmy najbardziej radosną porę roku. Cieszymy się lepsza pogodą i zabawami na świeżym powietrzu, pierwszymi kwiatkami, które kwitną też w przedszkolnym ogrodzie. Zawiesiliśmy domki dla owadów. Podpatrujemy, jak sikorki przylatują do naszych budek lęgowych, siejemy rzeżuchę i owies… Jest pięknie 🙂 

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: Izabela Kmiecik i Beata Potęga

W Dniu Kobiet 8 marca 2023 salka logopedyczna na piętrze naszego przedszkola zamieniła się w prawdziwy salon piękności. Nad drzwiami zawisł szyld, w drzwiach pojawiła się zwiewna kotara, a salkę wypełniły przybory i akcesoria fryzjersko-kosmetyczne. Pięć mam naszych przedszkolaków – pani Basia, pani Ewelina, pani Pamela, pani Dagmara i pani Magda – na godzinę stało się kosmetyczkami, manikiurzystkami i fryzjerkami. Klientkami zaś Salonu Piękności „Księżniczka” zostały małe kobietki naszego przedszkola.

Niespodzianka przygotowana dla dziewczynek z okazji ich święta zachwyciła przedszkolaczki. Z ciekawością i radością poddawały się wszystkim oferowanym w salonie zabiegom. Włosy zawijały się w loki, karbownice robiły fale, prostownice wygładzały – w zależności od życzeń małych klientek. Na powiekach pojawiły się kolorowe cienie, pomadki barwiły usta, skronie i czoła zdobiły błyszczące diamenciki i brokaty. Panie manikiurzystki zaopiekowały się też malutkimi paznokciami, nadając im piękny kształt, a potem wybrany kolor. Zapłatą za zabiegi upiększające był zachwyt „wymalowany” na twarzach dziewczynek.

Małe klientki wychodziły z salonu odmienione. Zmiana widoczna była nie tylko w wyglądzie. Małe kobietki były uśmiechnięte, zrelaksowane, pewne siebie i dumne ze swojego wyglądu. Zachowywały się, jak na damy przystało, z gracją i elegancją. Ubrane w tym dniu przez większość dziewczynek sukienki, dodawały im prawdziwego szyku i klasy.

Kiedy małe damy wracały do przedszkolnej sali, chłopcy oniemieli z wrażenia. Ustawieni równiutko i grzecznie, pełni respektu i zachwytu, składali życzenia i wręczali drobne upominki z okazji Dnia Kobiet. Na koniec przyszedł czas na wspólny słodki poczęstunek i miłe chwile.

Do końca przedszkolnego dnia, przygotowane w „Salonie Piękności” fryzury i makijaże, pozostały na twarzach i włosach dziewczynek. Poczuły się one tego dnia wyjątkowo, trochę naśladując swoje mamy, które są przecież dla nich wzorem i inspiracją. Salon piękności był rodzajem zabawy, ale też okazją do poznania kobiecych zawodów, zadawania pytań i prowadzenia ciekawych rozmów.

Na co dzień dziewczynki nie wyglądają tak w przedszkolu. Wymagany jest raczej skromniejszy i wygodny strój, nie robią makijażu i nie malują paznokci. Dzień Kobiet był jedyną okazją, by lekko przymrużyć na to oko 😉 

Renata Dobrucka-Ratajczak

17 lutego jest obchodzony jako święto nietypowe – Międzynarodowy Dzień Kota. Także i zatońskie przedszkolaki chciały uczcić to święto, bo koty i kotki są szczególnie lubiane przez dzieci. Dlatego też od rana do przedszkola przychodziły KOTY, choć na furtce widnieje wyraźna tabliczka zakazująca wchodzenia na teren przedszkola ze zwierzętami 😉 Były to oczywiście przedszkolaki przebrane, pomalowane, zamaskowane jak koty. I w przedszkolnych salach zachowywały się jak koty…

Po śniadaniu okazało się, że dla kotów-przedszkolaków jest przygotowane przez panie nauczycielki zadanie tropiące, polegające na odszukaniu ukrytych dziesięciu kotów. Kolorowe papierowe koty schowały się w salach, na korytarzu, w łazience i szatni przedszkola. Odszukanie każdego kolorowego kota wzbudzało wiele radości, ale i rodziło kolejne pytania, co trzeba będzie jeszcze z nimi zrobić.

Po zebraniu kompletu kolorowych kotów okazało się, że trzeba je było odpowiednio poukładać, przeliczając ilość wibrysów (kocich wąsów) oraz zwrócić uwagę, że każdy kot miał inną minę. Zabawy z kolorowymi kotami były przy okazji zajęciami matematycznymi i ważną rozmową o emocjach.

Z okazji Dnia Kota w Miejskim Przedszkolu nr 43 został zorganizowany konkurs plastyczny pt. „Mój wymarzony kot”. Chętne dzieci przygotowały w domu prace plastyczne przedstawiające kotki. Technika i format był dowolny, więc przedszkolaki i starsze, i młodsze, wykazały się nie lada kreatywnością. Pochwaliły się przygotowanymi na konkurs pracami. Rozstrzygnięcie za kilka dni…

Na koniec Dnia Kota zrobiliśmy jeszcze w przedszkolu inne prace plastyczne. Tupcie Chrupcie wycinały i układały kotki z elementów papierowego talerzyka, a potem jeszcze ozdabiały je pomponikami i cekinami. Nudzimisie pracowicie wycinały kotki z kolorowych papierów, same tworząc ich sylwetki.

I tak powstały nasze niezwykłe kocie galerie 🐱 🐱 🐱

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: nauczycielki przedszkola

26 stycznia 2023 po zakończonym występie grupy starszej, zatońska sala ponownie zaczęła zapełniać się gośćmi, bo do przedstawienia szykowały się młodsze przedszkolaki. Na scenie pojawiły się kolorowe balony, pod sceną uszykowane piękne upominki, a w holu ustawiły się przedszkolaki z grupy Tupcie Chrupcie, by rozpocząć Dzień Babci i Dziadka.

Już na scenie, po radosnym powitaniu, dzieci zaśpiewały o tym, by każda babcia przyjęła w prezencie od swojego wnuka: serce, laurkę, rozmowę, spacer, kwiatki i uśmiech – najprostsze, ale i najpiękniejsze upominki. Potem przedszkolaki wygłaszały kolejno wierszyki o swojej miłości do dziadków, o tym, jacy dziadkowie są i co lubią z dziećmi robić.

W kolejnych piosenkach młodsze przedszkolaki zapewniały, że chcą być dla babć i dziadków jak złota rybka, która spełnia życzenia i chcą im ofiarować nawet gwiazdkę z nieba. Na koniec dowiedzieliśmy się, że tylko babcie i dziadkowie znają tysiące historii i od nich najbardziej dzieci uczą się jak być dobrym, wrażliwym, ciepłym i cierpliwym.

Po wierszykach i piosenkach Tupcie Chrupcie popisały się jeszcze tańcami. Pokazały jak pracowały małe praczki, jak foka tańczyła rocka i jak w parach pląsali mali tancerze. Ostatnim punktem programu było już indywidualne wręczanie upominków, składanie życzeń, całusy i wiele serdeczności. Każdy przedszkolaczek przygotował po kilka laurek i obrazków – dla każdej babci i dziadka.

Później był już czas na słodki poczęstunek, na ciasteczko, herbatkę i owoce. Miło było popatrzeć na uśmiechnięte buzie młodszych przedszkolaków oraz pełne miłości i wzruszeń twarze babć i dziadków – dumnych ze swoich wnuków.

Idealna międzypokoleniowa nić wzajemnego zrozumienia 😉 

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: Magda Brychcy

Dnia 26 stycznia 2023 dzieci z grupy starszej Nudzimisie zaprosiły na salę w Zatoniu swoje babcie i dziadków i zaprezentowały się w “Bajce o krasnoludkach”.

Minęło już pół roku ich ciężkiej pracy i pomocy w przedszkolu, więc niejeden krasnal myślał o odpoczynku. W końcu ferie już tuż-tuż, o czym głośno w domach mówi starsze rodzeństwo. Król krasnoludków na zebraniu zdecydował jednak, że każdy z kolorowej gromady ma się zastanowić, komu jeszcze można pomóc. Jeden z krasnali wpadł na pomysł, żeby wesprzeć babcie i dziadków, bowiem “dzieci w prawdzie wychowali, ale odpoczynku nie ma, bo się wnuków doczekali”. I tak uradzono, by pomoc nieść: w robieniu zakupów, gotowaniu i pieczeniu, podlewaniu kwiatów, wykonywaniu domowych porządków, tj. praniu, zmywaniu, odkurzaniu, a także w pracy w ogrodzie oraz segregacji śrubek w garażu. Pracowite ludki nie podejmą się jednak zadania, jakim jest opieka na wnukami, z prostej przyczyny: “Tylko babcia, tylko dziadek robią to najlepiej w świecie!”

Oprócz talentu aktorskiego, dzieci zaprezentowały swoje umiejętności wokalne w piosenkach “Moja babcia i mój dziadek” z kanonu przedszkolnego oraz “Gdy babcia i dziadek” z półki szkolnej, za co zyskały dodatkowe brawa. W dalszej części nastąpił czas, by za sprawą muzyki przenieść dziadków w lata ich młodości. Przedszkolacy popisali się zdolnościami ruchowymi w dwóch układach tanecznych.

Na koniec przyszedł czas, by pochwalić się darem plastycznym. Każde dziecko bowiem przygotowało i wręczyło kolorowy upominek dla babci i dziadka. Teraz już można było wskoczyć babci czy dziadkowi na kolana i pałaszować słodkości przygotowane przez rodziców, a z uśmiechem na ustach podsuwane dzieciom pod buzie przez seniorów.

Izabela Kmiecik

red. Renata Dobrucka-Ratajczak

 

Od kilku dni trwały wielkie przygotowania do najważniejszego karnawałowego wydarzenia. Robiliśmy dekorację sali, wieszaliśmy kolorowe paski bibuły i błyszczące zakręcone serpentyny, dmuchaliśmy balony, przygotowywaliśmy maski i stroje, bo zbliżała się w przedszkolu karnawałowa zabawa. Prawdziwe radosne szaleństwo opanowało wszystkich od rana 25 stycznia 2023, bo nadszedł w końcu wyczekiwany BAL!

Wszystkie dzieci przyszły przebrane. Były księżniczki i wróżki, superbohaterowie i piłkarze, piraci, strażacy, zwierzęta, syreny i postacie wprost wyczarowane z ulubionych dziecięcych kreskówek. Wszyscy przyglądali się sobie ciekawie, doszukując się ukrytych pod kostiumami i maskami swoich kolegów. Po śniadaniu rozpoczął się przedszkolny bal karnawałowy.

Wesoła muzyka i dziecięce hity towarzyszyły tańcom i pląsom. Wiły się węże, maszerowały pary, kręciły się kółeczka, wyginały biodra i podskakiwały nogi. Każdy tańczył tak, jak umiał albo jak prowadził go partner. Śmiech, tempo, dźwięki, barwy dekoracji, kolorowe światła, muzyka zachęciła wszystkich do wspaniałej zabawy.

Dla chwili wytchnienia w szalonej zabawie, panie nauczycielki przygotowały konkursy i zabawy ruchowe. Trzeba było przejść pod opadającą liną, która z każdą chwilą była bliżej podłogi, podrzucić wiązkę kolorowych balonów, zatańczyć z partnerem i balonem, przejść w tańcu z woreczkiem na głowie tak, by go nie zgubić. Jedni obserwowali, inni brali udział w karnawałowych zabawach. W końcu naszedł czas na słodki poczęstunek.

Druga część balu była niespodzianką dla przedszkolaków. Panie nauczycielki przygotowały teatrzyk kukiełkowy, w którym wystąpiły pacynki zwierzęta. Przedstawiły historię myszki i tygryska, którzy bardzo samotni szukali przyjaciół. Pomocny okazał się bal, który pozwolił poznać się zupełnie odmiennym bohaterom i zrozumieć, że prawdziwa przyjaźń opiera się na wzajemnym zrozumieniu, wspólnych zainteresowaniach, wzajemnej pomocy, a nie na wyglądzie. Przedszkolakom podobała się ukazana historia, a podziękowaniem dla pań były nie tylko brawa, ale też głośno wykrzyczane „Jeszcze raz!”

Bal przyniósł wszystkim dużo radości. Ten ogrom barw i wrażeń jest tylko raz do roku. Choć po teatrzyku jeszcze bawiliśmy się na sali tanecznej przy radosnej muzyce, przedszkolaki ciągle nie miały dosyć szaleńczej zabawy. Jednak panie nauczycielki wiedziały, że gdy tylko nadejdzie czas poobiedniego relaksu, wszyscy poproszą o kocyki i poduszki… 🙂 

Renata Dobrucka-Ratajczak

Po dwóch latach przerwy, spowodowanej epidemią, wróciliśmy do tradycji naszego przedszkola, przygotowywania przedstawienia jasełkowego i występów na sali w Zatoniu. Znów spotkała się cała nasza przedszkolna rodzina i przyjaciele, by wspólnie świętować nadchodzące Boże Narodzenie. Były nasze przedszkolaki, rodzice, nauczyciele i pracownicy przedszkola, pani dyrektor oraz grono bliskich nam osób, panowie: Krzysztof Sadecki, Wiesław Kuchta, Jarosław Skorulski i Rysiu Rosa.

Nasze wigilijne spotkanie odbyło się 15 grudnia 2022. Rozpoczęło się od występów dzieci młodszych, które z lampionami, przy dźwiękach skrzypcowej nastrojowej muzyki, w „mroku nocy” weszły na salę. Jak małe śnieżynki i aniołki wprowadziły magiczny nastrój już od pierwszej chwili. W czasie swojego tańca, zatrzymywały się kilkakrotnie i recytując wierszyki, wyjaśniały, jaki jest sens Bożego Narodzenia. Potem zaśpiewały kolędy i zatańczyły wesoło do piosenek o reniferach i Mikołaju.

W drugiej części wystąpiły dzieci starsze, prezentując tradycyjne przedstawienie jasełkowe. Na scenie byli aniołowie, pasterze, królowie, Maryja i Józef z dzieciątkiem w żłóbku. Występ zaczęły anioły, które budziły śpiących pasterzy i oznajmiały radosną nowinę. Pasterze udali się do stajenki, zanieśli podarki, śpiewali kolędy i radośnie wracali do swoich domów. Do Betlejem przybyli też królowie z bogatymi darami. Maryja i Józef dziękowali za złożone dary i ogłosili, kim jest Małe Dziecię.

Noc pełna niezwykłych zdarzeń, anielskiego śpiewu i gry na instrumentach, pełnego zachwytu tańca szczęśliwych aniołów…

Nasze świąteczne spotkanie to nie tylko światło, muzyka, nastrój, wzruszenia… To też świąteczne smaki, które znalazły się na stole, a które przygotowali rodzice. Próbowaliśmy pierniczków i ciast, pierogów, krokietów i barszczu, a nawet śledzi. Nie zabrakło owoców i ciasteczek, dobrej kawy i herbaty. Przy tym wszystkim miłych rozmów przy stole.

Niech pozostaną z nami życzenia, które na końcu występu złożyły anioły:

Te święta kojarzone są też z prezentami,

Ale najważniejsze, byśmy nie byli sami,

Byśmy obecność bożą zawsze odczuwali,

Bo względem wielkości nieba, jesteśmy tacy mali.

Niech te kolejne święta razem spędzone

Będą przez nas najbardziej docenione.

Życzymy wszystkim Wesołych Świąt,

Niech wszystkie złe rzeczy uciekają stąd.

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: Małgorzata Lewandowska

Izabela Kmiecik

Dzień 6 grudnia jest wyjątkowym dniem dla wszystkich dzieci. To spotkanie z Mikołajem. Jest to Gość inny niż wszyscy, wymarzony, upragniony… Gość życzliwy, wyrozumiały, uśmiechnięty, serdeczny. I choć tradycyjnie pyta, czy dzieci były grzeczne – upominek ma dla każdego, bo jest dobry i wierzy w dobro innych ludzi.

Zatońskie przedszkolaki czekały na Mikołaja od samego rana. Do przedszkola przychodziły ubrane na czerwono, z mikołajkowymi czapeczkami na głowach. Kiedy grzecznie zjadły śniadanie, wiedziały, że chwila spotkania już jest bliska. Rozmawiały sobie o tym, co o Mikołaju wiedzą, skąd przybywa, co lubi, jak to się dzieje, że potrafi przygotować prezent dla każdego. Były jednak zniecierpliwione oczekiwaniem i bacznie nasłuchiwały dzwoneczków, zaglądały do okien. W końcu On wszedł…

Powitanie było pełne radosnych okrzyków i przedszkolaki ciepło przywitały gościa. Chciały zrobić mu niespodziankę, więc zaśpiewały dla Mikołaja piosenki i zatańczyły.

Spotkanie z Mikołajem rozpoczęło się od rozstrzygnięcia konkursu plastycznego, jaki był zorganizowany tuż przed mikołajkami. Tematem pracy plastycznej, którą dzieci robiły w domu, był portret Mikołaja. Na konkurs wpłynęło bardzo dużo, bo aż 28 prac. Portrety Mikołaja zrobiły chętne dzieci od 3-latków do 6-latków. Prace znalazły się na przedszkolnej wystawie. Dzieci, biorące udział w konkursie, otrzymały upominki i dyplomy, a wręczał je sam Mikołaj.

 

W końcu przyszedł czas na prezenty mikołajkowe. Otrzymali je bez wyjątku wszyscy, nawet panie nauczycielki i panie pomoce. Były też zapakowane prezenty dla grup, które dzieci dostały od Mikołaja. W pudełkach były nowe gry, układanki, zabawki, instrumenty i książki dla dzieci.

 

Spotkanie z Mikołajem było, jak zawsze, pełne wrażeń i emocji. Najpierw trochę respektu i strachu, potem radości i wdzięczności, a na koniec już swobody i spokoju. Mikołaj wychodząc, obejrzał jeszcze piękne prace plastyczne i pożegnał się z dziećmi na rok. Najważniejsze jednak w czasie spotkania z przedszkolakami było to, co im powiedział.

Okazało się, że tym co najbardziej lubi Mikołaj wcale nie są ciasteczka czy świąteczne pierniczki – tylko miłość, szacunek do ludzi i wzajemna pomoc.

I o to właśnie prosił dzieci Mikołaj… 

Renata Dobrucka-Ratajczak

Zdjęcia: Nauczycielki przedszkola