Uczestnicy turnusu rehabilitacyjnego, chciałam Państwa powiadomić że dopiero w tym tygodniu podpisałam nową umowę z biurem turystycznym ”POLONUS” na wrześniowy pobyt w Ośrodku Wczasowo – Rehabilitacyjnym ”PODDĄBEK” w Poddąbiu. Dla przypomnienia termin pobytu pozostaje bez zmian i odbędzie się od 6 do 20.09.2020r. Z powodu zmiany terminu, musiałam również dokonać korekty umowy w Urzędzie Miasta Zielona Góra. Pomimo że turnus wrześniowy jest droższy od majowego o 200,0 zł, to cena dla nas za turnus nie ulega zmianie. Z czego bardzo się cieszę, ponieważ wszystkie warunki umowy nie uległy zmianom. Ostatnią ratę za turnus tj. 930,0 zł (dla uczestników z dofinansowaniem) musimy dokonać do końca lipca, o terminie wpłaty powiadomię Państwa osobiście. Jak już wcześniej informowałam naszym transportem tam i z powrotem zajmie się nasz sołtys .
Mam nadzieję tym razem pandemia w wyjeździe nam nie przeszkodzi, będziemy musieli się przygotować się do obostrzonych warunków sanitarnych panujących w ośrodku. Nie wymagane będą od uczestników testy na koronawirus.
Serdecznie Państwa pozdrawiam jednocześnie życzę zdrowia .
Stowarzyszenie ”Nasze Zatonie” – Teresa Ambroziak – Kowala
Zielonogórskiego Ośrodka Kultury,
Stowarzyszenia Nasze Zatonie
i Visit Zielona Góra
W czasie ogólnoświatowej pandemii dla wielu z nas zwolnił, a dla niektórych wręcz zatrzymał się czas. Sytuacja, która nigdy nikomu z nas się nie przydarzyła, zaskoczyła, zszokowała, a z czasem powoli spowszedniała. To co było szkieletem naszej organizacji życia: obowiązki, praca, przyjemności, rytm według którego żyliśmy, przestały istnieć z dnia na dzień. Uczyliśmy się na nowo żyć w samotności, dystansie, według nowych reguł i w nowych ramach. Przez tą sytuację wielu z nas otrzymało od losu dar, który do tej pory był nieosiągalnym luksusem – czas. Czas, który mogliśmy przeznaczyć na to czego dawno, rzadko lub nigdy nie robiliśmy. Czas na aktywność, którą wypełnialiśmy godziny, dni i tygodnie. Spróbujmy razem zdać relacje z tego „pożyczonego od losu czasu”. Pokażmy nasze życie w okresie kwarantanny przez pryzmat spisanych wspomnień, zdjęć, utworów, obrazów, itp . Pokażemy je wszystkie na wystawie, a potem część z nich zamknijmy do wielkiej kapsuły czasu, w replice sarkofagu jaki powstaje w zatońskim parku. Zamkniemy ten dziwny czas z nadzieją, że przyszłe pokolenia lepiej zrozumieją emocje, lęki i nadzieje jakie nam towarzyszyły.
Spośród wyeksponowanych na wystawie, w sarkofagu zostaną umieszczone prace wyłonione przez zwiedzających w zorganizowanym plebiscycie.
Bez względu na wynik plebiscytu, wszystkie prace prezentowane na wystawie zostaną dodatkowo zdigitalizowane, a nośnik z nimi umieszczony w sarkofagu.
Organizatorzy zastrzegają sobie prawo bezpłatnej reprodukcji prac środkach masowego przekazu w celu reklamy i promocji.
Przesłane prace zakwalifikowane do zamknięcia w sarkofagu przechodzą na własność organizatorów ,a pozostałe będą możliwe do odbioru po zakończeniu wystawy w miejscu i czasie wyznaczonym przez organizatorów
Organizator nie odpowiada za uszkodzenia prac wynikłe w trakcie ewentualnej przesyłki pocztowej.
Uczestnicy zbiórki przynosząc prace akceptują treść Regulaminu.
Prace niespełniające warunków określonych w regulaminie nie będą brane pod uwagę.
Już czas żeby się spotkać w Zatoniu. Minęło wiele miesięcy od naszej ostatniej wspólnej imprezy. Jeszcze razem żegnaliśmy karnawał w świetlicy i snuliśmy plany na kolejne spotkania gdy świat stanął w miejscu i przyszło nam się zmierzyć z czasem pandemii. Dokładnie po 4 miesiącach rozłąki z radością przekazujemy informację o pierwszej otwartej imprezie w Zatoniu pod tytułem „Uczta u Baltazara”
Rembrandt Uczta Baltazara
Stowarzyszenie Nasze Zatonie zapraszam na drugi kameralny koncert w ruinach pałacu. Po raz drugi naszym gościem będzie koncertmistrz Filharmonii Zielonogórskiej Jakub Kotowski z kwartetem smyczkowym.
Przyzwyczailiśmy od lat mieszkańców i gości, że w Zatoniu w okolicy Nocy Świętojańskiej o zmroku dzieją się rzeczy piękne i ciekawe. Mam nadzieję, że i w tym roku się nie zawiedziecie. Stałych bywalców naszych imprez nie trzeba informować, że prócz muzyki będzie ważne również i słowo o historii tego miejsca. Ubiegłorocznym bohaterem spotkania w ruinach był Baltazar von Unruh ( budowniczy zatońskiego pałacu) i jego sławny ród, który odegrał ważną rolę zarówno w historii Niemiec jak i Polski. Tegorocznym bohaterem opowieści w ruinach zatońskiego pałacu będzie Alexander de Talleyrand-Périgord książę Dino.
ZAPRASZAMY NA UCZTĘ U BALTAZARA
Ucztę gdzie przystawką będzie obraz, daniem głównym muzyka, a deserem słowo.
26 czerwca (piątek) godz. 21.30 ruiny zatońskiego pałacu.
WAŻNE KOMUNIKATY
Liczba miejsc będzie ograniczona, więc proszę nie mieć za złe jeżeli kogoś nie wpuścimy w przestrzeń koncertową.
Wszyscy widzowie muszą mieć podczas koncertu maseczki lub przyłbice.
Rezygnujemy w tym roku z naszych tradycyjnych spotkań przy kawie, po koncertach i wernisażach.
Jeżeli zostaniesz w domu, to będziesz mógł obejrzeć relację video z koncertu na naszej stronie internetowej.
13 czerwca 1840 roku dokładnie 180 lat temu powozem zajechała do Zatonia księżna Dino. Ostatni raz widziała zatoński pałac 25 lat wcześniej kiedy przyjechała tu z Wiednia podczas słynnego kongresu w roku 1815. Tym razem nie przyjechała jednak z krótką wizytą, lecz z zamiarem osiedlenia się na stałe na Dolnym Śląsku. Niewielki barokowy pałacyk w Zatoniu, który był w jej posiadaniu od roku 1809 stał się teraz jej śląską rezydencją. Tu zachwycała się przyrodą , tu rozpoczęła batalię o księstwo żagańskie, tu po 2 latach kazała przebudować pałac nadając mu klasycystyczny charakter i założyła na nowo wspaniały park wg projektu P.Lennego. Do końca życia przyjeżdżała tu na wypoczynek mimo, że jej główną siedzibą od 1844 roku był Żagań. Nie zdradziła Zatonia i choć miały tyle rozległych włości, nie wybudowała sobie innej letniej rezydencji. W Zatoniu zaczęła się jej ponad 20-letnia przygoda na Śląsku. Przygoda, o której tylu ludzi pamięta mimo upływu 180 lat.
Być może ten moment przyjazdu Doroty de Talleyrand-Périgord wyglądał właśnie tak, jak namalował Robert Jurga.
13 czerwca r 1840 w Gunhersdorf (Zatonie)
W tym dniu księżna zapisała te słowa
Oto jestem w moich włościach. To szczególne wrażenie, znaleźć się u siebie, w tak wielkiej odległości od miejsc, w których zazwyczaj toczyło się moje życie i zastać wszystko tak schludne i dobrze utrzymane, a jednocześnie tak proste, jakby mieszkało się tutaj na co dzień.
Tego ranka, kiedy wyjechałam z Krosna, padał deszcz i nie opuszczał mnie aż do Zielonej Góry, dużego miasta, w którym spotkałam panią i pana Wurmb, którzy wyjechali mi naprzeciw. Pani Wurmb jest córką pana von Goeckingk, Tajnego Radcy Państwa Pruskiego, któremu zmarły król powierzył opiekę nade mną. …..
Ostatnie kilometry przemierza się po piaszczystych drogach, pośród lasów jodłowych, ale u wjazdu do małej osady, którą trudno nawet nazwać wsią, jest bardzo piękna aleja. Wiedzie ona na ukwiecony dziedziniec, pośród którego wyrasta dwór. Urokliwe drzewa kryją widok na mało zadbane, podwórze, gdzie hodowany jest drób.
Z tyłu domu wyłania się przecudowny widok: to ogród, dobrze obsadzony i świetnie utrzymany. Jest bardzo bogaty w różne gatunki kwiatów, a pośród nich są też i te rzadko spotykane. Ogród łagodnie przechodzi w łąkę, na krańcu której znajduje się bardzo piękny lasek. Strumień, który przecina ogród, nadaje mu świeżości.
Dom jest dwukondygnacyjny w kształcie długiego czworoboku z trzynastoma oknami na kondygnacji. To, co go szpeci, to jego ogromny dach, nieodzowny tu z powodu długich śnieżnych zim. Jego dachówka została pomalowana na żółto-pomarańczowy kolor.
Wnętrze jest całkiem niezłe. Środek zajmuje przedzielona schodami sień ze sklepieniem. Na prawo od sieni znajduje się duży salon z trzema oknami, dalej mały salonik biblioteczny z dwoma oknami, które wychodzą na piękną szklarnię, połączoną z oranżerią. Mam tutaj około 50 drzewek pomarańczowych.
Na lewo od sieni jest moja sypialnia, duży pokój toaletowy, garderoba i pomieszczenie dla pokojówki. Za biblioteką zaś znajduje się pomieszczenie połączone z jadalnią, która jest za ścianą salonu, czyli naprzeciw przyległości mojego apartamentu z pomieszczeniami służby.
Na pierwszym piętrze mieszczą się cztery pokoje zarządców, z gabinetami. Spośród których tylko dwa są umeblowane, a także duża sala bilardowa. Mansardę wypełnia sześć pomieszczeń dla służby oraz strych i garde-meuble.
Salony i mój apartament położone są od strony południowej, co niestety pozbawia mnie widoku na ogród. Wolę jednak widzieć podwórze i mieć dostęp do słońca, przede wszystkim dlatego, że dom nie jest podpiwniczony. Mimo tego nie ma w nim żadnych śladów wilgoci. Parter jest bardzo pięknie umeblowany, a parkiety intarsjowane z różnych gatunków drewna. Są one zadziwiająco ładne, jak na wykonane w tej okolicy. Na pierwszym piętrze, nie ma nic, w tym momencie, poza apartamentem zajmowanym przez pana Valencay, ale i ten jest bardzo skromnie wyposażony. Dom zawiera wyłącznie to, co jest konieczne. Dobrze że zabrałam ze sobą srebra, a pan Wurmb pożycza mi dużo innych rzeczy.
Nareszcie będzie mi dobrze i odnajdę się tutaj dużo lepiej, niż mi się to od dłuższego czasu gdziekolwiek udawało. Przynajmniej, wypocznę tu, wśród panującej ciszy. I choć to najprawdziwsza wieś nie mam wyrzutów sumienia z tego powodu. Doświadczam nawet pewnej przyjemności słuchając odgłosów krów i przyglądając się sianokosom, co po raz kolejny utwierdza mnie w przekonaniu, że jestem prawdziwie i szczerze, wiejskiej natury.
W salonie mam jeden nawet dość dobry portret mojej matki i także jeden, bardzo nieudany mój, a w saloniku litografie pruskiej rodziny królewskiej. Zawartość biblioteki jest niewielka, liczy około 500 egzemplarzy bardzo dobrych książek w językach: angielskim, francuskim i niemieckim. Już odbyłam spacer po ogrodzie, który jest naprawdę piękny. Ogrodnik, który o niego dba pochodzi z królewskich ogrodów Charlottenburga, a doskonalił swe umiejętności w Monachium i Wiedniu.
W imieniu Pana Prezesa Zakładu Gospodarki Komunalnej Spółka z o.o. informuję, że z dniem 1 czerwca 2020r. zmianie ulega dzień odbioru odpadów komunalnych gromadzonych w pojemnikach i worków BIO z Państwa nieruchomości. Zamiast wtorku będziemy odpady odbierać w sobotę. W załączeniu przedkładamy nowy harmonogram w celu przedłożenia informacji dla mieszkańców poszczególnych Sołectw. Pracownicy Spółki zostawią każdemu mieszkańcowi informację w skrzynce na listy, ponadto informacja zamieszczona jest na stronie internetowej (w zakładce wiadomości) oraz zmiany będą zamieszczone w aplikacji KIEDY WYWÓZ.
Zarząd stowarzyszenia podjął definitywną decyzję o odwołaniu w tym roku wyjazdu do Francji śladami księżnej Dino.
W obecnej sytuacji taka decyzja wydawała się jedynie słuszną. Wprawdzie obostrzenia łagodnieją nie miej ograniczenia związane ze zmniejszeniem liczby osób mogących podróżować autobusem, znaczne ograniczenia w dostępie do zwiedzanych obiektów oraz ryzyko zaostrzenia ponownego innych ograniczeń przeważyły w podjęciu takiej decyzji. Nasze plany przekładamy na następny rok. Wszystkie wpłacone zaliczki na poczet wyjazdu zostaną zwrócone do połowy czerwca.
W piątek 24 kwietnia po południu odwiedziła Zatonie pani dr Ewa Lukas Janowska- historyk sztuki, wieloletni Wojewódzki Konserwator Zabytków, ale przede wszystkim osoba, która jako pierwsza w 1972 roku, napisała opracowanie dotyczące ruin pałacu i parku w Zatoniu.
z dokumentacji dr Ewy Lukas Janowskiej w archiwum LWKZ
Powstała wówczas obszerna dokumentacja zdjęciowa i pierwszy opis ruin zabytku. Zdjęcia dokumentowały doskonale ówczesny stan zachowania oranżerii, zarówno detale sztukateryjne jak i ocalałe fragmenty malarstwa ściennego. Pani Ewa Lukas Janowska spotkała się we wnętrzu oranżerii z Tomaszem Filarem, konserwatorem pracującym przy jego odtwarzaniu .
Z wielkim wzruszeniem pani Ewa wspominała ten czas sprzed 50 lat. Ze zdziwieniem zobaczyła że wśród fotografii jakie znajdują się na planszach pomagających w pracach rekonstrukcyjnych, są i te zrobione przez nią pół wieku wcześniej.
Pani doktor przekazała również swoje cenne uwagi na temat kolorystyki wnętrza. Obecnie trwa ożywiona dyskusja, a w zasadzie ostry spór o kolory jakie powinny się znaleźć na ścianach w oranżerii. Zostało wykonanych kilkanaście próbek kolorystycznych i wkrótce zapadną ostateczne decyzje.
Po wizycie w oranżerii pan Tomasz Filar pokazał również niedokończone jeszcze piaskowcowe płyciny do rekonstruowanego rzymskiego sarkofagu, który wkrótce stanie przed oranżerią. Ten betonowy cokół, o który wielu odwiedzających park pyta, to właśnie szkielet rekonstruowanego sarkofagu. Zatonie pięknie łączy pokolenia ludzi wrażliwych na niedoceniany przez lata skarb, jakim jest kompleks pałacowo-parkowy. Jesteśmy coraz bliżej momentu, kiedy będziemy się mogli nim cieszyć w pełnej krasie.
Wielkimi krokami zbliża się jeden z najprzyjemniejszych miesięcy w roku czyli MAJ. Od lat tradycją w naszym stowarzyszeniu jest spotykanie się na majówce. To był często akcent rozpoczynający nasz sezon imprez plenerowych. Z oczywistych powodów majówki w typowej w tym roku nie będzie. Nie oznacza to, że w ogóle ma jej nie być, bo przecież chociaż wszystko co można zostało już odwołane, to jednak MAJA nikt nie odwołał. Proponuję więc zorganizować w trzech krokach
Naszą Wielką Wspólną Majówkę
KROK PIERWSZY ( tylko dla pierwszych 31 osób)
1 maja spotykamy się w naszym kościele o godz. 18.00 na Mszy Świętej. To msza z intencją zamówioną przez stowarzyszenie.
„Za zdrowie mieszkańców Zatonia, członków stowarzyszenia i naszych przyjaciół nie mieszkających w Zatoniu”.
Oczywiście liczba 31 wynika z przepisów ograniczających wiernych w kościele w zależności od wielkości świątyni. Ale to i tak jest sporo osób. Po mszy odbędzie się nabożeństwo majowe, Więc po raz pierwszy w tym roku będziemy chwalić łąki umajone, gaiki, strumyki, źródła no ale przede wszystkim Panią Świata.
KROK DRUGI
Podczas majowego weekendu z pewnością większość z Was, w gronie rodziny, będziecie spotykać się na grillu, niektórzy z Was pójdą na spacery, inni ruszą rowerem na wycieczkę. Zróbcie to koniecznie i wykonajcie telefonem zdjęcie, tak żeby było Was widać.
KROK TRZECI
Wyślijcie te fotki na adres strony internetowej, lub na mój telefon 609472188, a ja umieszczę je na stronie. W ten symboliczny sposób spotkamy się wszyscy w jednym miejscu (czyli na stronie) i zobaczymy się nawzajem. Będę czekał na fotki od Was do 4 maja.
To będzie nietypowa majówka, która pewnie się nigdy już nie powtórzy. Mam nadzieję, że tak będzie, czego życzę Wam wszystkim. Z niecierpliwością czekam aż się zobaczymy na fotografiach, ale jeszcze bardziej czekam na czas, kiedy się zobaczymy bez maseczek w realu.
I znów przesyłam Wam zefirek optymizmu, bo wkrótce znowu będziemy mogli wejść do naszego parku. Co nowego w naszej małej ojczyźnie? Od piątku cały plac przed ruinami pałacu został zastawiony stalowymi elementami konstrukcyjnymi, a ekipa monterów zabrała się od razu do pracy. Budowana jest wielka pergola, która odtwarzać będzie kształt dawnej szklarni łączącej budynek oranżerii z pałacem.
To właśnie po pokryciu konstrukcji szklanym dachem i obrośnięciu jej pnączami, powstanie przestrzeń na letnią kawiarenkę. Uruchomcie troszkę wyobraźnię i pomyślcie, jak miło będzie siedzieć w letnie popołudnie pod zacienioną pergolą i popijać ze znajomymi dobrą kawę, delektując się kawałkiem szarlotki z lodem.
“Jeszcze będzie normalnie, jeszcze będzie przepięknie…”
A w temacie zatońskich cudów kolejna historia z happy endem. W piątek po południu, po krótkiej rozmowie telefonicznej, jeden z mieszkańców zadeklarował przywiezienie ciągnikiem trzech nagrobnych płyt.
Już po pół godzinie, w obecności księdza proboszcza, na cmentarz wjechały pięknie zachowane płyty pomnikowe z XIX wieku. Od lat leżały w krzakach na jednej z posesji i nikt nawet nie pamiętał kiedy i dlaczego tam trafiły. Teraz zostały przywiezione z powrotem na cmentarz, choć nie ma pewności czy nie są one z cmentarza przy ruinach kościoła św. Jana. Będzie czas żeby je na spokojnie odczyścić i odczytać.
KOCHANI JEST TERAZ DUŻO CZASU, SPRAWDŹCIE WIĘC SWOJE PODWÓRKA I BUDYNKI GOSPODARCZE, MOŻE JESZCZE COŚ CIEKAWEGO CZEKA NA ODKRYCIE I PRZYWRÓCENIE DO PAMIĘCI HISTORYCZNEJ, A PRZEZ TO I NASZEJ LOKALNEJ TOŻSAMOŚCI.
Szanowni Uczestnicy turnusu rehabilitacyjnego, dzisiaj otrzymałam informację z biura turystycznego ”POLONUS” że z powodu panującej pandemii majowy turnus się nie odbędzie.
Ośrodek Wczasowo -Rehabilitacyjny w Poddąbiu do końca maja pozostaje jeszcze zamknięty. Zarezerwowałam dla nas termin od 6.09 do 20.09.2020r. w tym samym ośrodku.
Ponieważ wrześniowy turnus jest droższy od majowego o 200 zł, negocjuję z biurem turystycznym zachowanie ceny na poziomie turnusu majowego.
Jeżeli z komuś z Państwa nie odpowiada wrześniowy termin, proszę o informację.
Jestem w stałym kontakcie z biurem turystycznym i o wszystkich zmianach będę informować Państwa na bieżąco.
Serdecznie Państwa pozdrawiam , życzę zdrowia i w dalszym ciągu dbajcie o siebie.
Stowarzyszenie ”Nasze Zatonie” – Teresa Ambroziak – Kowala
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności
